Kim jest pesymista i skąd bierze się jego postawa?

Istnieją dwa główne nurty podejścia do rzeczywistości. Ten, który zakłada tylko dobre zakończenia spraw oraz pozytywny bieg zdarzeń, a także ten, w ramach którego na świat patrzy się wyłącznie w szarych barwach, spodziewając się najgorszego. Drugie z podejść nazywa się pesymizmem. Choć nie każdy się z nim rodzi, to wiele zależy w tym przypadku od sposobu wychowania, czy indywidualnych predyspozycji. Wiele osób zastanawia się, co to znaczy pesymista i czy osoba negatywnie spoglądająca na świat może się zmienić? Odpowiadamy na te wątpliwości.

Kogo nazywać można pesymistą?

Założenie pesymistów jest proste – wszystko kończy się źle. Osoby należące do ich grupy koncentrują się wyłącznie na negatywnych aspektach zdarzeń, lekceważąc jakiekolwiek pozytywy. O tym, kto to pesymista decyduje podejście do życia oraz postrzeganie rzeczywistości. Osoby negatywnie nastawione oczekują, że w niedalekim czasie wydarzy się coś złego, a sytuacje, w których biorą udział, skończą się katastrofą.

Typowy pesymista nie może oprzeć się tworzeniu czarnych scenariuszy w swojej głowie. Niekiedy ma także problem w relacjach z innymi osobami, ponieważ brak mu wiary w siebie. Negatywne wydarzenia utwierdzają go w wierze, że jego podejście do życia jest słuszne, a wszystko ma szare barwy.

Przyczyny pesymizmu

Precyzyjne określenie, kto to pesymista pomaga w wyróżnieniu przyczyn stojących za przyjęciem tej postawy wobec życia. Okazuje się, że jest ich kilka i nie zależą wyłącznie od cech charakteryzujących daną osobę.

Co sprawiać może, że świat widoczny jest w czarnych kolorach?

• Pogląd na świat wyniesiony z domu. Czasem tym, co determinuje postrzeganie rzeczywistości, są postawy znane z dzieciństwa. Jeśli rodzice dużo narzekali, skupiali się na negatywnych skutkach danych sytuacji, bądź nieustannie wytykali dziecku błędy może okazać się, że w dorosłym życiu będzie ono pesymistą.
• Zbyt duże wymagania wobec siebie i innych. Jednym z podłoży pesymizmu jest rozczarowanie. Za nim stoją jednak zbyt wysokie oczekiwania, jakie stawia się wobec siebie i innych. Perfekcjoniści mają problem z pogodzeniem się z porażką, przez co zaczynają widzieć świat w szarych barwach. Również zawód miłosny, rozczarowanie ze strony przyjaciół, czy rodziny determinować może pesymizm.
• Postępowanie niezgodne z własnym sumieniem. Asertywność jest kluczową cechą optymistów, z kolei brak jej u pesymistów. Wykonują oni czynności, na które wcale nie mają ochoty, przygnębiając się oraz źle się czując. Problemy tworzą się same – nastrój obniżany jest przez zajęcie, na które pesymista nie ma ochoty, co powoduje u niego złe samopoczucie, zmienia się jego pogląd na temat otaczających go osób, bo postrzega je, jako ludzi „przymuszających go” do pewnych aktywności.

Pesymizm a wpływ na zdrowie

Wiedząc, co to znaczy pesymista warto zastanowić się, jaki wpływ na zdrowie ma negatywne nastawienie wobec świata. Jak pokazują badania, pesymiści częściej niż optymiści cierpią z powodu obniżenia odporności. U pesymistów zwiększa się tym samym ryzyko złapania infekcji.  Ich złe samopoczucie sprawia, że w organizmie nie są wytwarzane endorfiny, czyli tak zwane „hormony szczęścia”. Cierpi także układ krwionośny i pokarmowy, których praca zaburzona jest przez nadmierną ilość stresu. Pesymizm ma więc negatywny wpływ na zdrowie.

Jak zmienić pesymistyczne podejście do życia?

Z pesymizmem można się urodzić, bądź nabyć go w przeciągu lat życia. W związku z tym istnieje także możliwość na jego pozbycie się i zmianę swojego nastawienia wobec otoczenia. Ten pesymista, któremu zależy na lepszej jakości życia, powinien zacząć od korygowania swoich myśli. Za każdym razem, gdy przyłapie się na negatywnej ocenie wydarzeń, albo przewidywać będzie katastrofalny skutek jakiegoś zdarzenia, powinien poszukać w nich także pozytywów. Warto także, by pesymista popracował nad samooceną. Czasem negatywne postrzeganie świata wynika bowiem z braku pewności siebie oraz lęku przed niepowodzeniem. Zmiana postrzegania siebie może mieć zbawienne skutki dla postrzegania otoczenia.

Autor:
Karolina Jedlińska – psycholog, bloger, terapeuta.